Konfrontuje artystów z artystkami, ale też „stare malarstwo” z „nowymi mediami”. Wydobywa napięcie obecne w sztuce współczesnej pomiędzy abstrakcją malarską a fotograficznym konkretem, pomiędzy „czystą formą” a „brudną polityką”. Daje również okazję, by zobaczyć w dialektycznym ujęciu nie tylko sztukę kobiet i mężczyzn, ale także uznanych klasyków i artystów młodego pokolenia.